Passé antérieur

Утворення passé antérieur

Passé antérieur у французькій мові утворюється додаванням до допоміжного дієслова avoir або être у passé simple у відповідній особі participe passé відмінюваного дієслова.

parler partir
je (j’) eus parlé fus parti/ie
tu eus parlé fus parti/ie
il/elle/on eut parlé fut parti/ie
nous eûmes parlé fûmes partis/ies
vous eûtes parlé fûtes partis/ies
ils/elles eurent parlé furent partis/ies

Щодо вибору допоміжного дієслова див. розділ «Verbes auxiliaires (допоміжні дієслова)».

Уживання passé antérieur у французькій мові

Ужиток passé antérieur обмежується письмовою мовою. Зокрема цей час уживається в таких значеннях:

  1. У підрядних реченнях passé antérieur позначає дію, що відбулася раніше за іншу минулу дію, висловлену переважно за допомогою passé simple. При цьому між такими двома діями існує мінімальна відстань у часі, тобто вони відбуваються безпосередньо одна після одної (крім рідких випадків, коли інше чітко зазначається).

    Підрядні речення з passé antérieur пов’язуються з головним сполучними словами dès que, aussitôt que après que, lorsque, quand; в інвертованих реченнях уживаються сполучні слова à peine, pas plus tôt. Depuis que з passé antérieur уживається зрідка, оскільки не передає безпосереднього слідування двох дій в часі одна за одною.

    Dès que Louis XIV eut rendu le dernier soupir, la cour se sentit plus libre [5, с. 248]. – Щойно Людовик XIV сконав, двір зітхнув з полегкістю.

    Quand il nous eut vus, il s’en alla. – Побачивши нас, він пішов геть.

    À peine Sophie fut-elle entrée, tous se turent. – Щойно Софі ввійшла, всі замовкли.

    Рідше passé antérieur може вживатися з іншими часами, крім passé simple, зокрема з:

    • passé composé:

      Après que Jacques fut reparti, je me suis agenouillé prés d’Amélie. (André Gide, « La symphonie pastorale », у [4, с. 1095])Коли Жак знову пішов, я став навколішки поруч із Амелі.

    • imparfait, що вживається для опису (description):

      Dès qu’on eut sur son front fermé le souterrain, L’œil était dans la tombe et regardait Caïn. (Victor Hugo, « La conscience », у [5, с. 248]) – Зверху забили вхід, замурували ціло, – Глянь – око в гробі ще на Каїна гляділо. (Пер. І. Франка)

    • plus-que-parfait, що позначає доконаний характер дії:

      Un mois à peine après ce que les éléments avancés eurent touché la terre ferme, l’armée de Patch avait fait sa jonction avec celle de Patton. (Le Monde, 11 août 1964, у [5, с. 249]) – Заледве місяць по тому, відколи передові відділи висадилися на суходіл, армії Патча й Паттона злучилися.

    На відміну від passé antérieur, plus-que-parfait позначає минулу дію, яка відбулася за будь-який час до настання іншої минулої дії, тобто часова відстань між двома діями може бути великою. Див. більше в розділі «Indicatif plus-que-parfait (давноминулий, або передминулий, час дійсного способу)».

  2. У простих реченнях passé antérieur позначає дію, яка скоро завершилася (в контексті passé simple). У такому значенні дієслово вживається з обставинами часу bientôt, vite, en un instant тощо.

    J’eus vite fait d’apprendre à lire. (Simone de Beauvoir, « Mémoires d'une jeune fille rangée », у [4, c. 1096]) – Я скоро навчилася читати.

    On apporta une assiette de lait; et bientôt le chat eut tout lapé [5, с. 249]. – Принесли тарілку молока; невдовзі кіт її геть-чисто вилизав.

У розмовній мові замість passé antérieur уживається passé surcomposé. Див. детально в розділі «Temps surcomposés».

Не слід плутати passé antérieur із subjonctif plus-que-parfait: quand il eut écrit (passé antérieur) – avant qu’il eût écrit (subjonctif plus-que-parfait).

Дуже рідко в письмовій мові також може вживатися форма passé antérieur surcomposé. Див. детально в розділі «Temps surcomposés».

Використані джерела

  1. Arrivé M., Gadet F., Galmiche M. La grammaire d’aujourd’hui : guide alphabétique de linguistique française. 5-е вид. Париж: Flammarion, 2010. 710 с.
  2. Delatour Y., Jennepin D., Léon-Dufour M., Teyssier B. Nouvelle grammaire du français. Париж: Hachette Livre, 2004. 368 с.
  3. Dubois J., Lagane, R. Grammaire. Париж: Larousse, 2009. 154 с.
  4. Grevisse M., Goosse A. Le Bon usage. 14-е вид. Брюссель: De Boeck-Duculot, 2007. 1600 с.
  5. Mauger G. Grammaire pratique du français d’aujourd’hui. 7-е вид. Париж: Librairie Hachette, 1968. 420 с.
  6. Narjoux C. Le Grevisse de l’étudiant : grammaire graduelle du français. 4-е вид. Брюссель: De Boeck Supérieur, 2018. 768 с.
  7. Riegel M., Pellat J.-C., Rioul R. Grammaire méthodique du français. 4-е вид. Париж: Presses Universitaires de France, 2009. 1152 с.